تاثیر آموزش بر خودکارآمدی رفتارهای تغذیه‌ای دانش‌آموزان مدارس راهنمایی شهر کرمان سال 1389

مقدمه:: تغذیه مهم‌ترین عامل موثر در تعیین وضعیت سلامت و طول عمر فرد می‌باشد. در این میان کودکان و نوجوانان بیش از دیگر گروههای سنی به تغذیه سالم نیاز دارند، تا بتواند به رشد جسمی و تکامل ذهنی دست پیدا کنند و با بیماری‌های مزمن سنین بعدی مقابله نمایند. بنابراین تقویت و تشویق آنها برای ایجاد رفتارهای سالم تغذیه‌ای ، باید به یکی از اولویت‌های بهداشت عمومی جامعه تبدیل شود هدف: : هدف از این مطالعه تعیین تأثیر آموزش بر خودکارآمدی رفتارهای تغذیه ای دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر کرمان بود. روش: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود و جامعه پژوهش را کلیه دانش‌آموزان کلاس‌های اول، دوم و سوم راهنمایی در مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی شهر کرمان تشکیل می‌دادند، که از میان آنها 120 نفر به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله‌ای انتخاب و بصورت تصادفی نیز به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم گردیدند. ابزارگردآوری داده‌ها در این پژوهش پرسشنامه بود. ابتدا آزمون اولیه بعمل آمد، سپس8 جلسه 60 دقیقه‌ای آموزش در مورد تغذیه سالم و اهمیت آن، به روش سخنرانی و پرسش و پاسخ و در اختیار قرار دادن جزوه آموزشی در گروه تجربی توسط پژوهشگر اجرا گردید. سپس داده‌ها سه هفته بعد در هر دو گروه جمع‌آوری و با مقایسه نتایج حاصله قبل وبعد از آموزش در دو گروه چگونگی تاثیر آموزش تعیین گردید. برای دستیابی به اهداف پژوهش از روش‌های آماری تی‌زوجی، کای‌دو، فیشروتی مستقل استفاده شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد بین خودکارآمدی کلی در تمام عبارات رفتارهای تغذیه‌ای، گروه تجربی با میانگین (59/10±92/38) و گروه شاهد (33/0±78/1-) اختلاف معنی‌دار آماری وجود دارد (001%=p) وضمناً در زمینه ارتقاء خودکارآمدی رفتارهای تغذیه‌ای بدنبال آموزش، اختلاف آماری معنی‌داری بین دو گروه تجربی و شاهد دیده شد (001%=p). بحث ونتیجه گیری : در مجموع آموزش بر ارتقاء خودکارآمدی رفتارهای تغذیه‌ای دانش‌آموزان تاثیر مثبت دارد، لذا لزوم وجود مداخلات آموزشی جهت ارتقاء خودکارآمدی در زمینه‌های مختلف بهداشتی و پیشگیری ضروری می باشد.